این نشریه با احترام به قوانین اخلاق در نشریات تابع قوانین کمیته اخلاق درانتشار (COPE) است و از آیین نامه اجرایی قانون پیشگیری و مقابله با تقلب در آثار علمی پیروی می نماید.
گروه علوم و مهندسی شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه جیرفت، جیرفت، کرمان، ایران ، m.h.khanjani@gmail.com
چکیده: (212 مشاهده)
پیشینه و اهداف:آبزی‌پروری به عنوان یکی از منابع تامین پروتئین نقش بسزائی در امنیت غذایی دارد. بکارگیری فناوریهای نوین در آبزی‌پروری که بتواند اهداف آبزی‌پروری پایدار را دنبال کند، مورد توجه پرورش دهندگان قرار گرفته‌است. فناوری توده‌ساز زیستی از فناوریهای نوین در آبزی‌پروری است که در آن باکتری‌ها نقش اصلی را در جهت بهبود کیفیت آب و تولید خوراک مکمل بر عهده دارند. مدیریت مواد جامد معلق قابل ته نشین جهت بهبود عملکرد سیستم آبزی‌پروری برای پرورش دهندگان حائز اهمیت می‌باشد. میگوی سفید غربی از گونه های آبزی‌پروری مهم در کشور می‌باشد که پرورش آن نقش مهمی در ایجاد اشتغال و ارزآوری دارد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر سطوح مختلف مواد جامد قابل ته نشین بر کیفیت آب، عملکرد رشد و کیفیت بیوشیمیایی ترکیبات بدن میگوی سفید غربی می‌باشد. روش‌ها:پست لاروهای میگوی سفید غربی با میانگین وزن 14/8± 50/79 میلی‌گرم جهت انجام آزمایش به کارگاه تکثیر و پرورش آبزیان بندرکلاهی واقع در میناب، استان هرمزگان انتقال داده شدند. 12 مخزن فایبرگلاس با 140 لیتر آب تصفیه شده با فیلتر شنی پر شدند و سپس تعداد 140 قطعه پست لارو (با بیومس 1 قطعه در لیتر) در هر مخزن ذخیرهسازی و آزمایش به مدت 28 روز انجام گردید. 4 تیمار آزمایشی شامل گروه کنترل (با تعویض آب، مواد جامد قابل ته نشین کمتر از 1 میلی لیتر بر لیتر)، و سه تیمار توده‌ساز زیستی با مقادیر مختلف مواد جامد قابل ته نشین (کمتر از 5 میلی لیتر (1SS)، 5 تا 10 میلی لیتر (2SS) و بیشتر از 10 میلی لیتر بر لیتر (3SS) در نظر گرفته شد. یافته‌ها:بر طبق نتایج با افزایش میزان مواد جامد قابل ته نشین از میزان اکسیژن محلول و pH کاسته می‌شود. کمترین میزان اکسیژن محلول (45/5 میلی‌گرم بر لیتر) در بعدازظهر در تیمار 3 SSو کمترین میزان pH در تیمارهای توده‌ساز زیستی در بعدازظهر در محدوده 16/8- 13/8 مشاهده شد. بیشترین میزان نیتروژن آمونیاکی کل (51/0 میلی‌گرم بر لیتر)، بیشترین میزان نیتریت (85/4 میلی‌گرم بر لیتر) و کمترین میزان نیترات (29/3 میلی‌گرم بر لیتر) در گروه کنترل مشاهده شد. نتایج عملکرد رشد نشان می‌دهد وزن نهایی میگو، سرعت رشد، افزایش بیومس در تیمارهای 1 SSو 2 SSبیشتر از گروه کنترل و 3 SSمی‌باشد و اختلاف معنی‌داری را نشان می‌دهد (05/0> P). کمترین میزان درصد بقاء (47/65 درصد) در تیمار 3 SSمشاهده شد. کمترین ضریب تبدیل غذایی (48/2) و کمترین میزان کارایی خوراک (96/40 درصد) در تیمار 3 SSبدست آمد که نشان می‌دهد با افزایش مواد جامد قابل ته نشین از میزان عملکرد رشد، بقاء و کارایی خوراک کاسته می‌شود. نتایج ترکیبات بیوشیمیایی بدن نشان می‌دهد کمترین میزان پروتئین (66/74 درصد وزن خشک) و چربی (10/6 درصد وزن خشک) و بیشترین میزان خاکستر بدن (09/14 درصد وزن خشک) در تیمار 3 SSبدست آمد. نتیجه‌گیری:نتایج نشان داد مواد جامد قابل ته نشین بر عملکرد رشد و ترکیبات بدن میگوی سفید غربی تاثیر می‌گذارد. با افزایش مواد جامد قابل ته نشین در محیط پرورش عملکرد رشد (وزن نهایی، ضریب رشد ویژه) و کیفیت بیوشیمیایی ترکیبات بدن (پروتئین و چربی) کاهش می‌یابد. مناسب ترین عملکرد میگوی سفید غربی در مواد جامد قابل ته نشین تا 10 میلی لیتر بر لیتر بدست آمد.
Khanjani M H. The effect of different levels of settleable solids on water quality and performance of Pacific white shrimp (Penaeus vannamei). Journal of Oceanography 2025; 16 (61) :55-66 URL: http://joc.inio.ac.ir/article-1-1846-fa.html
خانجانی محمدحسین. تاثیر سطوح مختلف مواد جامد قابل ته نشین بر کیفیت آب و عملکرد میگوی سفید غربی Pacific white shrimp (Penaeus vannamei). اقیانوس شناسی. 1404; 16 (61) :55-66
.jpg)
