اثر شوری، آمونیوم و سیتوکینین برتوده زنده و میزان آگار جلبک Gracilaria corticata در یک دوره 6 هفته، تحت شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. جلبک گراسیلاریا ازساحل بندربستانه واقع در استان هرمزگان در تیرماه 1388 نمونه‌برداری و در آکواریوم‌های 40×30×60 سانتی‌متر (20 لیتر) با روش معلق در سه تکرار پرورش داده شد. نور مورد نیاز برای پرورش 3300 لوکس و دما 25 درجه سانتی‌گراد بود. تیمار‌های مورد بررسی شوری (25، 35 و 45 PSU)، آمونیوم (0، 0/001و 0/002 مولار) و سیتوکینین (0/1، 0/001 و 0/0001 گرم بر لیتر) بودند. جلبک‌ها در روزهای 7، 14، 21، 28، 35 و 42 برداشت شده و وزن کلی (توده زنده) آن‌ها اندازه‌گیری شد. در پایان جلبک‌ها جمع‌آوری، خشک و وزن گردیدند و پس از استخراج آگار، درصد آگار برحسب وزن خشک محاسبه شد. طبق نتایج بیشترین توده زنده جلبک گراسیلاریا در تیمار 25 PSU شوری با 29/10 گرم، سیتوکینین 0/01 با 14/88 گرم و آمونیوم 0/002 مولار با 26/34 گرم محاسبه شد. بیشترین میزان آگار در تیمار 0/002 مولار آمونیوم، 32/56 درصد بود. نتایج نشان دادند که کشت دریایی این گونه نیازمند مناطقی با شوری کمتر از آب دریا مانند نزدیک مصب و آمونیوم نسبتا بالا است. با توجه به میزان آگار به‌دست آمده (32/56 درصد)، جلبک G. corticata در ردیف یکی از جلبک‌های تجاری دنیا قرار می‌گیرد.