این نشریه با احترام به قوانین اخلاق در نشریات تابع قوانین کمیته اخلاق درانتشار (COPE) است و از آیین نامه اجرایی قانون پیشگیری و مقابله با تقلب در آثار علمی پیروی می نماید.
پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی ، m-tavakoli@modares.ac.ir
چکیده: (20 مشاهده)
پیشینه و مبانی نظری پژوهش: اقتصاد آبی بهعنوان یکی از مؤلفههای اصلی توسعه پایدار، در دهههای اخیر توجه گستردهای را به خود جلب کرده است. با وجود مزایای چشمگیر، این نوع توسعه با چالشهایی مانند بهرهبرداری ناپایدار از منابع دریایی، تخریب زیستمحیطی، و نبود هماهنگی میان اجزای اقتصادی و محیطزیستی مواجه است. پژوهش حاضر بر موضوعاتی مانند مدیریت منابع دریایی، استفاده از فناوریهای نوین در صنایع دریایی، و ارتباط اقتصاد آبی با توسعه پایدار متمرکز است. روششناسی: این پژوهش با رویکردی میانرشتهای، به تحلیل تعاملات اقتصادی و محیطزیستی مرتبط با اقتصاد آبی پرداخته است. بهمنظور تدوین برنامههای راهبردی برای توسعه اقتصاد دریامحور، شاخصهای کلیدی نظیر تنوع زیستی، فناوریهای انرژی دریایی و سیاستهای مدیریت جامع دریایی مورد بررسی قرار گرفتهاند. این تحقیق با استفاده از روش کیفی و مرور نظاممند منابع موجود، تحقیقات مرتبط را ارزیابی کرده و یافتههای اصلی و راهبردهای کلیدی در این حوزه را استخراج و تحلیل نموده است. یافتهها:نتایج نشان میدهد که حفاظت از زیستگاههای دریایی و مدیریت جامع منابع طبیعی، نقش کلیدی در تعادلبخشی میان توسعه اقتصادی و حفظ اکوسیستمهای حساس دریایی دارد. همچنین استفاده از فناوریهای نوین مانند انرژیهای تجدیدپذیر دریایی نه تنها اثرات زیستمحیطی را کاهش میدهد، بلکه فرصتهای اقتصادی جدیدی را برای توسعه پایدار فراهم میآورد. علاوه بر این، همکاریهای منطقهای و تقویت برنامههای بینالمللی نیز از مهمترین نیازها برای ارتقای بهرهوری و حفاظت پایدار در اقتصاد آبی محسوب میشود. نتیجهگیری: پژوهش حاضر بر اهمیت رویکردی جامع و یکپارچه برای توسعه پایدار اقتصاد دریامحور تأکید دارد که همزمان به رشد اقتصادی و حفاظت از اکوسیستمهای دریایی پردازد. حفاظت از اکوسیستمها، پیشرفت فناوریهای تجدیدپذیر، کاهش آلودگیها و مدیریت منابع آبی از عوامل کلیدی هستند. همچنین، ایجاد مناطق حفاظتشده، اعمال قوانین سختگیرانه و توسعه فناوریهای نوآورانه انرژیهای تجدیدپذیر میتواند گامی مؤثر در تحقق توسعه پایدار اقتصاد آبی باشد.