این نشریه با احترام به قوانین اخلاق در نشریات تابع قوانین کمیته اخلاق درانتشار (COPE) است و از آیین نامه اجرایی قانون پیشگیری و مقابله با تقلب در آثار علمی پیروی می نماید.
پیشینه و مبانی نظری پژوهش: گسترش ناهماهنگ استفاده‌های موجود از اقیانوس و افزودن کاربردهای نوظهور، مانند انرژی‌های تجدیدپذیر و آبزی‌پروری دریایی در مقیاس بزرگ، همراه با روند رو به رشد جمعیت ساحل‌نشین، سلامت اکوسیستم دریایی را تهدید می‌کند. حفظ رفاه جوامع ساحل نشین و سلامت اکوسیستم‌های اقیانوسی و تضمین توانایی آنها در ارائه خدمات اکوسیستمی، مستلزم یک الگوی تصمیم‌گیری و اتخاذ راهبُردهای سازگار برای جایگزینی قوانین و مقررات پیچیده و اغلب ناهماهنگ حاکم بر استفاده از ساحل و دریا است. برنامه‌ریزی فضایی ساحلی - دریایی پیش‌نیاز ایجاد زنجیره ارزش دریا به خشکی است و توسعه دریا محور در غیاب برنامه‌ریزی فضایی دریا قابلیت اجرایی نخواهد داشت. مدیریت پایدار منابع و فرصت‌های کسب‌وکارهای دریایی نیازمند رویکردهای نوین و فناوری‌های چند وجهی برای برنامه‌ریزی سازشی هماهنگ با بوم‌شناسی دریاسیما است. روش‌شناسی: روش‌های نوآورانه و تکنیک‌های تحلیلی برای تفسیر داده‌های فضایی و کاربردی کردن این یافته‌ها برای مدیریت دریایی گریزناپذیر است. بوم‌شناسی دریاسیما، موضوعی جدید، جامع و میان‌رشته‌ای است که به تازگی به حوزه علوم دریایی راه بازکرده و دانش فنی و مهارت‌های حرفه‌ای آن به تازگی در اختیار برنامه‌ریزان دریا و اقیانوس قرار گرفته است. با توجه به این که رویکرد بوم‌شناسی دریا سیما و استفاده از در برنامه ریزی فضاهای دریایی تا کنون در ایران انجام نشده؛ تحقیق صورت گرفته از نوع بنیادی محسوب می شود.در این پژوهش با مرور نظام‌مند و تحلیل انتقادی منابع مرتبط با بوم‌شناسی دریا سیما چارچوبی مفهومی برای به‌کارگیری این رویکرد در برنامه‌ریزی فضایی دریایی ارائه شده است. روش کار مبتنی بر تحلیل تطبیقی نظریات و استخراج مؤلفه‌های کلیدی بوم‌شناختی است. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق اهمیت استفاده از الگوهای فضایی در مدیریت پایدار منابع دریایی را برجسته می‌سازد و افق‌های جدیدی برای سیاست‌گذاری محیط‌های دریایی می‌گشاید. نتیجه‌گیری: با توجه به ضرورت توسعه دریاپایه، استفاده از رویکرد «دریاسیمایی» در مطالعه و برنامه‌ریزی فضایی دریایی، می‌تواند نقش کلیدی در کاهش تعارضات انسانی با فرآیندهای اکولوژیک ایفا کند. این رویکرد با تکیه بر منطق فضایی-اکولوژیکی، به مکان‌یابی بهینه کاربری‌ها در محیط‌های دریایی کمک می‌کند. هرچند چالش‌های فناورانه وجود دارد، اما توسعه این دانش، ضرورتی حیاتی برای آینده‌نگری در سیاست‌گذاری دریایی کشور است.
Danehkar A, Hatami M. Seascape Planning: An Approach to Marine-Based Development in the Country". Journal of Oceanography 2025; 16 (62) :39-59 URL: http://joc.inio.ac.ir/article-1-1852-fa.html
دانه کار افشین، حاتمی مریم. برنامه‌ریزی دریا سیما رویکردی برای توسعه دریا محور در کشور. اقیانوس شناسی. 1404; 16 (62) :39-59
.jpg)
