این نشریه با احترام به قوانین اخلاق در نشریات تابع قوانین کمیته اخلاق درانتشار (COPE) است و از آیین نامه اجرایی قانون پیشگیری و مقابله با تقلب در آثار علمی پیروی می نماید.
پیشینه و مبانی نظری پژوهش: دریا مکانی است که در آن مرزها و تمهیدات مرزی در حال تکثیر هستند و جایی است که در آن میتوان سیاستها و استراتژیهای رهگیری دریایی کشورها را مورد بررسی قرار داد. هدف حکومتهای ملی از رهگیری دریایی آن است که قلمروهای دریایی خود را در برابر عناصر نامطلوب نفوذناپذیر کنند و در عین حال در برابر گروهها و افراد مطلوب و نیز کالاها و خدمات خاص نفوذپذیر باقی بمانند.سیاستهای مهاجرتی کشورهای مقصد نقش مهمی در گسترش مسیرهای مهاجرت و عملیاتهای قاچاق دارند. همزمان با انجام تمهیدات فراساحلی توسط مقامات، عملیاتهای قاچاق افراد نیز ترفندها و مسیرها را تغییر میدهند. در سراسر جهان، تشدید تمهیدات مرزی منجر به پیچیدهتر شدن شبکههای قاچاق میشود و احتمال زیاد قاچاقچیان دست به اقداماتی میزنند که خطر و هزینه سفرهای مهاجران را افزایش میدهد. رهگیری در دریا امکان کشش مکانی و جغرافیایی مرزها را فراهم میسازد و مرزهای دریایی را متحرک ساخته است. مهاجرانی که در دریا بازداشت میشوند اساساً برای جرمی که هنوز مرتکب نشدهاند دستگیر میشوند زیرا آنها هنوز مرزهای کشور مقصد خود را نقض نکردهاند. کشورهای مبدأ، مقصد و ترانزیت هر کدام استراتژیهای دریایی مختلفی برای مهار و مسدودسازی مسیرهای دریایی مهاجران غیرقانونی اتخاذ کردهاند و شناسایی و تحلیل این استراتژیها حائز اهمیت است. روش‌شناسی: این تحقیق به لحاظ ماهیت توصیفی ـ تحلیلی است. بخشی از اطلاعات این پژوهش از طریق اسنادی و کتابخانهای تهیه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و در بخش دیگر تلاش شده تا حد امکان از اطلاعات و دادههای موجود در وبسایتهای سازمان بینالمللی مهاجرت، آژانس مرزبانی اتحادیهاروپا و سایر بانکهای اطلاعاتی مربوط به مهاجران و عبور و مرور دریایی استفاده شود. در این مقاله سه نوع استراتژی فضایی در زمینه تمهیدات مرزی دریایی در سه منطقه مجزا مورد بررسی قرار میگیرد. در هر سه منطقه مورد بحث، کشورهای مقصد بر اساس مفهوم برونیسازی دست به اقداماتی میزنند. این اقدامات با هدف جلوگیری از ورود مهاجران به قلمرو حاکمیت و ممانعت از دسترسی به طیفی از حقوق قانونی، خدمات اجتماعی و امکانات اقتصادی انجام میشود. یافته‌ها: استدلال این پژوهش آن است که جغرافیاهای جدیدِ تمهیدات اجرایی از جایگاه ویژهای برخوردار شده و مجموعهای از استراتژیهای رهگیری فضایی بر تمام قلمروهایی که تمهیدات اجرایی در آنجا اعمال میشود سایه افکنده است. این پژوهش تلاش میکند این نوع الگوها را در مناطقی که حکومتهای ملی سرمایهگذاری زیادی روی رهگیری دریایی انجام دادهاند مورد شناسایی قرار دهد. برای ردیابی این الگوها استراتژیهای رهگیری دریایی و تمهیدات ایالاتمتحده در کارائیب و اقیانوس اطلس، اقدامات استرالیا در اقیانوسهای آرام و هند، و عملیاتهای کشورهای عضو اتحادیه اروپا در مدیترانه بهعنوان مصداق مورد استفاده قرار گرفته است. نتیجه‌گیری: بررسی استراتژی رهگیریهای دریایی نشان میدهد حکومتهای ملی با یک روش انعطافپذیر جغرافیایی دست به اعمال حاکمیت میزنند و در حین تجاوز به قلمرو سایرین، مرزهای خود را به سمت فراساحل پس میرانند. در نتیجه، مناطق پیرامونی قلمرو حاکمیت قدرتهای چیره هم مبهم است و هم قابلانعطاف.مرزهای کشورهای قدرتمند مقصد کمتر نفوذپذیر هستند و طبق استراتژیهای رهگیری دریایی، به سمت قلمرو حاکمیت سایر کشورها گسترش یافتهاند. برعکس، مرزهای کشورهای کمتر قدرتمندِ مبدأ و ترانزیت، نفوذپذیرتر شدهاند و بهطور فزاینده از کنترل حاکمیتشان خارج میشوند.
karami A. Strategies for tracking illegal immigration and mobility in maritime territories. Journal of Oceanography 2024; 15 (58) :1-14 URL: http://joc.inio.ac.ir/article-1-1771-fa.html
کرمی افشین. استراتژیهای رهگیری تردد و مهاجرت غیرقانونی در قلمروهای دریایی. اقیانوس شناسی. 1403; 15 (58) :1-14
.jpg)
