پیشینه و اهداف: در حال حاضر بسیاری از گونه­های جانوری، آلودگی­های ناشی از فعالیت­های انسانی را در زیستگاه­ خود تجربه می­ کنند. آلودگی صوتی ناشی از فعالیت­ های انسانی نیز بر بسیاری از گونه های جانوری تاثیرگذار می­ باشد. آلودگی صوتی در زیست­ بوم­ های خشکی و آبی به عنوان یک عامل ایجاد استرس و مختل­ کننده فعالیت­ های زیستی و آلاینده محیطی مهم و فراگیر جهانی، به طور برجسته شناخته­ شده می­ باشد. مطالعات اخیر نشان­ دهنده اثر صوت بر مهره­ داران متعدد آبزی از جمله ماهی­ ها و پستانداران دریایی می­ باشد. اگرچه علیرغم  تنوع گونه ­ای بی­ مهرگان و سخت­ پوستان که جزو حلقه­ های ابتدایی زنجیره غذایی در زیست­ بوم ­ها اند، بررسی اثر صوت بر رفتار آنها محدودتر انجام شده است. بدین جهت، هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر صوت با الگوی پیوسته که متداول ­ترین الگوی زمانی در بین منابع صوتی زیر آب بوده، بر شاخص ­های رفتاری گونه بی­ مهره میگوی زینتی قرمز گیلاسی (Neocaridina davidi) تحت شرایط آزمایشگاهی است.
روش‌ها‌: به طور کلی، 70 قطعه میگوی قرمز گیلاسی در یک آکواریوم ذخیره (با ابعاد 28×32×48 سانتی­متر، عمق آب: 22 سانتی­متر و ضخامت دیواره: 4 سانتی­متر) متصل به سیستم گردش آب با دوره ­نوری 14 ساعت­نور و 10ساعت تاریکی و دمای آب 27 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. همه میگوها دوبار در طول شبانه ­روز به مدت دو هفته با قرص جلبک اسپیرولینا قبل از انتقال به آکواریوم آزمایش تغذیه شدند. این آزمایشات در یک آکواریوم شیشه­ ای مستطیل­ شکل (به ابعاد30×30×40 سانتی­متر، عمق آب: 20سانتی­متر و ضخامت دیواره 2 سانتی­متر) مجهز به یک بلندگوی زیرآب دست ساز متصل به یک دستگاه آمپلی فایر انجام شد. آزمایشات رفتاری پس از سازگاری میگوها با ستاپ آزمایش انجام شد. میگوها برای دو تیمار مجزا تقسیم شدند و به طور انفرادی در معرض صوت شاهد (شدت­ صوت 1±52/96 دسی ­بل) یا صوت پیوسته (شدت­ صوت1 ±40/110 دسی ­بل) با دامنه فرکانسی 400تا2000 هرتز قرار گرفتند. در این مطالعه، اثر صوت بر  سرعت­ حرکت، پراکنش­ مکانی و یافتن منبع­ غذایی میگوها بررسی شد.
یافته‌ها: با توجه به یافته­ ها، به طور کلی با باز شدن دریچه عبور، سرعت ­حرکت میگو ها در دو تیمار شاهد و صوت به­طور معنی­ داری روند کاهشی داشت (05/0>P). اما تغییرات معنی­ داری بین کل دقایق تیمارهای شاهد و صوت مشاهده نشد (05/0<P). در ادامه پراکنش مکانی میگوها در پاسخ به صوت تغییرات معنی ­داری را نشان داد (05/0>P). مدت­زمان یافتن منبع غذایی نیز به طور معنی­ داری در تیمار صوت دستخوش افزایش شد (05/0>P).
نتیجه‌گیری: یافته­ های این مطالعه تایید­کننده اثرگذاری صوت بر رفتار میگوی قرمز گیلاسی تحت شرایط آزمایشگاهی می­باشد. افزایش سطح صوت باعث تغییر در پراکنش مکانی و تا حدی سرعت حرکت میگوها می شود. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض صوت بر بودجه زمان اختصاص یافته برای یافتن منبع غذا تأثیر منفی گذاشت و میگوها زمان بیشتری را برای یافتن منبع غذایی صرف کردند. مطالعه ما نشان می­دهد که بی­مهرگان به احتمال زیاد در معرض اثرات اصوات ناشی از عوامل انسانی هستند. ما پیشنهاد می­ کنیم که صوت پتانسیل افزایش خطرات گرسنگی را دارد و ممکن است متعاقباً اثرات منفی بر زمان فعالیت­ های جستجوی غذا و شکار و شکارگری داشته باشد. و در نتیجه ممکن است­ بر جمعیت جانداران مایوفونا و کفزی در زیست ­بوم­ های آبی اثر بگذارد. در نهایت، مطالعه آزمایشگاهی ما نباید مستقیماً با شرایط طبیعت مقایسه شود، بلکه بررسی واکنش­های رفتاری بی­مهرگان به محرک­های صوتی توصیه می­ گردد.