هدف اصلی این پژوهش ، صورت‌بندی مدلی در زمینه شناسایی ویژگی‌های مدیریتی موثر بر توسعه صادرات غیر نفتی بوده و در صدد است ضمن آزمون این مدل  در شرکت‌های صادرکننده ایرانی فعال درصنعت آبزیان با روش آمیخته (کیفی– کمی) و با بررسی تعداد 38 بنگاه صادرکننده آزمون شده است. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه و پرسشنامه استفاده شده و با روش تحلیل تم، تکنیک دلفی فازی، مدلسازی ساختاری- تفسیری و تکنیک حداقل مجذورات جزیی تحلیل گردیده است. نمونه‌گیری در بخش کیفی از نوع هدفمند و در بخش کمی پژوهش به روش تصادفی طبقه‌بندی شده انجام گرفت و از بین شرکت‌های صادر کننده استان‌های تهران ، بوشهر ، هرمزگان ، مازندران،گلستان و گیلان به عنوان نمونه آماری در بخش کمی انتخاب شد. یافته‌های تحقیق در بخش کیفی منجر به شناسایی 6 فاکتور مدیریتی اصلی شده و در بخش کمی نیز به تایید یافته‌های مذکور و همچنین اولویت‌بندی ویژگی‌های مدیریتی موثر بر توسعه صادرات پایدار پرداخته شد. نتایج هم چنین حاکی از آن است که دربین عوامل شناسایی، متغیرهای؛ نگرش مدیریت به رویکردهای نوین بازاریابی ‌، نگرش مدیریت به راهبردهای‌های جدید و نگرش مدیریت به روابط بین بنگاهی نسبت به سایر متغیرها از اثرگذاری بیشتری بر عملکرد صادراتی درشرکت‌های صادرکننده برخوردار بوده است. نهایتاً براساس یافته‌های پژوهش، چارچوب نهایی در این زمینه ارائه شده که به ارائه یک گونه‌شناسی از فاکتورهای مدیریتی موثر بر توسعه صادرات در صنعت مذکور، منجر شده است.