در این تحقیق که در فروردین ۸۸ انجام شده است به بررسی میزان آمین‌های بیوژن پوترسین، کدورین وهیستامین ماهی گیدر(Thunnus albacares) و رابطه‌ی آن‌ها با بارمیکروبی حاصل از دو روش نگهداری در یخ و انجماد پرداخته شده است. پس از کشت میکروبی قطعه‌ای از عضله‌های ۱۵ نمونه ماهی گیدر، عصاره‌ای را استخراج کرده و مورد آنالیز شیمیایی قرار دادیم. بیشترین تعداد نمونه‌های ردیابی شده برای آمین‌ها به‌ترتیب برای پوترسین، کدورین و سپس هیستامین بوده است. با نگهداری ماهیان در یخ، مشاهده گردید که آمین پوترسین به‌عنوان عمده‌ترین آمین تشکیل شده در این شرایط نگهداری بوده است. با افزایش بار باکتریایی، میزان تولید آمین‌های پوترسین، کدورین و هیستامین افزایش می‌یابد و این دو عامل یعنی بار باکتریایی و تولید آمین‌ها با یکدیگر رابطه‌ی تنگاتنگ و مستقیمی دارند. با افزایش بار باکتریایی، مقدار پوترسین در عضله نگهداری شده در یخ افزایش یافته و از رابطه‌ی خطی مثبت، بالا (۹۷/۰= r) و معنی داری(۰۵/۰P<) برخوردار است. طی نگهداری در یخ و انجماد، بیشترین مقدار آمین پوترسین مربوط به نمونه‌ای بوده است که بیشترین بار باکتریایی را داشته است. با افزایش بار باکتریایی، مقدار کادورین در عضله نگهداری شده در یخ افزایش یافته و از رابطه‌ی خطی، مثبت، بالا (۹۴/۰ = r) و معنی‌داری (۰۵/۰P<) برخوردار است. همین‌طور با افزایش بار باکتریایی، مقدار هیستامین در عضله نگهداری شده در یخ افزایش یافته و از رابطه‌ی نمایی، مثبت، بالا (۹۹/۰ = r) و معنی‌داری (۰۵/۰P<) برخوردار است. به همین صورت با افزایش بار باکتریایی، مقدار پوترسین و کاداورین در عضله‌ی نگهداری شده به‌حالت انجماد افزایش یافته و از رابطه‌ی نمایی مثبت، بالا (۹۸/۰ = r) و (۹۶/۰= r) و معنی‌داری (۰۵/۰P<) به‌ترتیب برخوردار است. تولید آمین هیستامین در حالت یخ و انجماد بسته به تولید آمین پوترسین و کاداورین است و با افزایش تولید پوترسین و کاداورین، میزان تولید آمین هیستامین نیز افزایش می‌یابد. در حالت انجماد، آمین هیستامین ردیابی نشد، زیرا باکتری‌های موجود در نمونه‌های منجمد سایکروفیل‌اند و قادر به تولید آمین هیستامین نیستند.

هدف از این مقاله، برآورد CPUE، CPUA، ساختار طولی ماهی مرکب و ترکیب صید ضمنی در ترال ­های صید این گونه در سواحل دریای عمان است. عملیات نمونه­ برداری به­ صورت تصادفی به روش ترال کف و از اردیبهشت تا شهریور ماه ۱۳۹۳ انجام شد. میزان صید ماهی مرکب در ماه­ های بهره­ برداری از تفاوت معنی ­داری برخوردار بوده و بیشترین و کمترین میزان صید به ترتیب مربوط به ماه ­های مرداد و تیر است(۰/۰۵>P). میانگین (انحراف معیار± میانگین) CPUE و CPUA ماهی مرکب به ترتیب ۱۵۰/۸± ۲۰۳/۱(kg/h) و ۳۴۵/۷± ۱۹۴۸(kg/nm^۲)برآورد گردید. طول بیشینه و کمینه ماهی مرکب صید شده، به ترتیب معادل ۳۳ و ۴ سانتی­ متر و دو گروه سنی با دسته طولی ۱۵-۵ و ۳۳-۱۶ سانتی­ متر تشخیص داده شد. ترکیب صید ترال ماهی در دریای عمان متشکل از ۶۲ گونه از ۴۲ خانواده شامل ۴۷ گونه از ماهیان استخوانی، ۹ گونه از ماهیان غضروفی، ۳ گونه از سرپایان و ۳ گونه از سخت پوستان بود. بیشترین میانگین وزنی صید ضمنی به ترتیب در رده ماهیان استخوانی، غضروفی، سرپایان و سخت­پوستان مربوط بهTrichiurus lepturus, Torpedo sinuspersici, Uroteuthis duvaucelii, Scyllaridae به ­دست آمد.

در این مقاله، پارامترهای طول کل، وزن، صید به‌ازای واحد تلاش (CPUE) و ترکیب گونه‌ای تورهای پرساین دو شناور بندر جاسک به مدت نه ماه مطالعه شد. نمونه ‏برداری‌ها به صورت تصادفی توسط پرساینرهای قایقی ۲۳ فوت و در هر ماه به مدت ۱۰ روز انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، ۷۵% از میزان کل صید را صید هدف (ساردین ماهیان) تشکیل دادند. بیشترین میزان صید ضمنی، پنجزاری نوار طلایی (Leiognathus daura) با فراوانی ٦/٦% از وزن کل صید را شامل گردید. بیشترین و کمترین میانگین طول ساردین‌های سند به‌ترتیب در ماه‌های اردیبهشت با ٠/١٦ سانتی‌متر و دی با ١/١٢ سانتی‌متر مشاهده شد. بیشترین و کمترین فراوانی میانگین وزن ساردین‌های سند به‏ ترتیب در ماه  های اردیبهشت با ٠/٢٩ گرم و دی با ٠/١٥ گرم مشاهده گردید. میانگین طول کل ٠/١٤ سانتی‌متر و میانگین وزنی ٢٣ گرم با انحراف معیار ٨/١٤ محاسبه شد. صید به ازای واحد تلاش ١/١٣٦ کیلوگرم در هر بار تورریزی و میانگین تورریزی در هر روز ٤/٤ بار به دست آمد. با توجه به داده‌ها، متوسط طولی جمعیت این گونه روند افزایشی داشته، اما در سال‌های اخیر کاهش یافته است. با نگاه به سیر صعودی صید سطح‌زیان ریز در آب‌های استان هرمزگان و بندر جاسک، به نظر می‌رسد یکی از دلایل احتمالیِ این امر، مربوط به افزایش صیادی و بهره‌برداری از ذخایر این گونه باشد

این مطالعه با هدف مقایسه صید به ازای واحد تلاش صیادی، فراوانی طولی و گونه ای ترکیب صید ترالرهای صنعتی میگوگیر، در فصل صید میگو در صیدگاه های استان های بوشهر و هرمزگان در سال ۱۳۹۲ انجام شد. در استان هرمزگان ۷۷/۱۳ درصد از کل صید، صید هدف (میگو) و ۲۴/۸۶ درصد (۷۳/۱۴ درصد صید تجاری و ۵۱/۷۱ درصد صید دورریز) صید ضمنی بود. صید به ازای واحد تلاش صیادی (CPUE) صید هدف، صید ضمنی تجاری و صید دورریز به ترتیب ۸۱/۵۵ ، ۷/۵۹ و ۶۳/۲۹۰ کیلوگرم بر ساعت به دست آمد. در استان بوشهر ۵۲/۶ درصد از کل صید، صید هدف (میگو) و ۴۸/۹۳ درصد (۶۶/۱۲ درصد صید تجاری و ۸۱/۸۰ درصد صید دورریز) صید ضمنی بود. صید به ازای واحد تلاش صیادی (CPUE) صید هدف، صید ضمنی تجاری و صید دورریز به ترتیب ۴۵/۳ ، ۴/۶ و ۷۵/۴۲ کیلوگرم بر ساعت به دست آمد. ۵۷ گونه متعلق به ۴۳ خانواده در هر دو استان مشترک بودند. در هر دو استان شگ ماهیان با ۱۰ گونه بیشترین تعداد گونه را در ترکیب صید داشتند که هشت گونه بین دو استان مشترک بودند. در بین ماهیان غضروفی ۵ گونه از ۵ خانواده در ترکیب صید دو استان مشترک بودند. فراوانی طولی ۱۲ گونه در آب های استان بوشهر و ۱۴ گونه در آب های استان هرمزگان ثبت شد. از لحاظ آمار توصیفی میانگین طول ماهیان صید شده در صیدگاه های استان هرمزگان کوچکتر از ماهیان صید شده در صیدگاه های استان بوشهر بود. اما نتایج آزمون من-ویتنی نشان داد که فقط برای گونه های گربه ماهی (گلو)، شبه-شوریده، کوسه چانه سفید، شیر و یال اسبی سر بزرگ اختلاف معنی داری وجود دارد (۰۵/۰>P). مقیاس بندی چند بعدی، ۹۳ درصد عدم تشابه در ترکیب صید ضمنی را در صیدگاه‌های میگو در دو استان بوشهر و هرمزگان نشان داد.