:: دوره 2، شماره 7 - ( 1390 ) ::
جلد 2 شماره 7 صفحات 29-21 برگشت به فهرست نسخه ها
هیدروکربن‌های آروماتیک حلقوی (PAHs) در آب دریا در مناطق بین جزر و مدی سواحل استان بوشهر (خلیج فارس)
روزبه میرزا ، مهدی محمدی ، علی داداللهی‌سهراب ، احسان عابدی ، علی فخری
، roozbeh_mirza@yahoo.com
چکیده:   (40289 مشاهده)
حوزه‌ی خلیج فارس دارای حدود دو ـ‌ سوم از ذخایر نفتی دنیا است و بسیاری از بوم‌سامانه‌های دریایی آن به‌طور جدی در معرض خطر آلودگی نفتی قرار دارند. بنابراین مطالعه بروی وضعیت آلودگی هیدروکربن‌های نفتی خلیج فارس از اهمیت بالایی برخوردار است. هیدروکربن های آروماتیک حلقوی (PAHs) به‌علت پراکنش وسیع در محیط زیست و اثرات سرطان‌زایی و جهش‌زایی برای موجودات زنده یکی از مهمترین آلایند‌های شیمیایی هستند. در این تحقیق غلظت و منشاء 14 ترکیب PAHs در آب دریا سواحل استان بوشهر در طی دو فصل مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌های آب دریا از 4 ایستگاه گناوه، بوشهر، دیر و نایبند جمع‌آوری و درون یونولیت حاوی یخ قرار گرفت و به آزمایشگاه مرکز مطالعات و پژوهش‌های خلیج فارس انتقال یافت و تا زمان انجام آنالیز در دمای 20ـ نگه‌داری شدند. جهت استخراج ترکیبات آلی از نمونه‌های آب دریا از روش استخراج مـایع ـ مـایع (LLE) استفـاده شد. اجـزا به کمک دستگاه GC-MS آنالیز و بازیافت ترکیبات PAHs بیش از 70 درصد بود. دامنه مجموع غلظت 14 ترکیب PAHs در آب دریا بین 5/1 تا 9/5 نانوگرم بر لیتر بود. نتایج نشان داد که غلظت ترکیبات PAHs در نمونه‌های آب دریا در مناطق بین جزر و مدی استان بوشهر در مقایسه با دیگر مناطق خلیج فارس و سایر نقاط جهان بسیار پایین است. بیشترین غلظت ترکیبات PAHs در ایستگاه نایبند مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که منشا ورودی ترکیبات PAHs در آب های ساحلی استان بوشهر از هر دو منشا نفتی (پتروژنیک) و سوختی (پایرولیتیک) با غالبیت ترکیبات نفتی است. در میان 14 ترکیب PAHs بررسی شده در نمونه‌های آب دریا، ترکیبات سه و چهار حلقه‌ای فراوانترین ترکیبات بودند.
واژه‌های کلیدی: خلیج فارس، هیدروکربن‌های آروماتیک حلقوی، استخراج مایع- مایع، سواحل استان بوشهر
متن کامل [PDF 521 kb]   (6801 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1390/10/24 | ویرایش نهایی: 1390/10/27 | پذیرش: 1395/7/27 | انتشار الکترونیک: 1395/7/27


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 2، شماره 7 - ( 1390 ) برگشت به فهرست نسخه ها