این نشریه با احترام به قوانین اخلاق در نشریات تابع قوانین کمیته اخلاق درانتشار (COPE) است و از آیین نامه اجرایی قانون پیشگیری و مقابله با تقلب در آثار علمی پیروی می نماید.
سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی و اسلامی ، abidabid015@gmail.com
چکیده: (72 مشاهده)
پیشینه و مبانی نظری پژوهش: مدیریت ریسک در قراردادهای حمل و نقل دریایی به دلیل ویژگی‌های پیچیده و شرایط خاص این قراردادها، از اهمیت زیادی برخوردار است. این تحقیق به بررسی جامع مفهوم مدیریت ریسک در این نوع قراردادها پرداخته و به تحلیل عوامل کلیدی، ریسک‌های موجود و راهکارهای مؤثر در این زمینه می‌پردازد. حمل و نقل دریایی به عنوان یکی از ارکان حیاتی تجارت جهانی، با ریسک‌های متنوعی از جمله عوامل طبیعی مانند طوفان‌ها، شرایط جوی نامساعد و مسائل حقوقی و عملیاتی مواجه است. مقاله به تحلیل مفاهیم نظری و ابزارهای حقوقی مرتبط با مدیریت ریسک پرداخته و بر اهمیت شناسایی و ارزیابی دقیق ریسک‌ها تأکید دارد. روش‌شناسی: این مقاله از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی برای بررسی مدیریت ریسک در قراردادهای حمل و نقل دریایی استفاده کرده است. روش توصیفی به شناسایی ویژگی‌ها و الزامات قانونی و عملیاتی پرداخته، در حالی که روش تحلیلی بر تحلیل روابط پیچیده و علل ریسک‌ها و شناسایی راهبردهای مؤثر تمرکز دارد. ترکیب این دو روش به ارائه یک تصویر جامع و دقیق از وضعیت موجود و تحلیل عمیق‌تر ریسک‌ها کمک کرده است. یافته‌ها: تحقیق به شناسایی و ارزیابی ریسک‌های مختلف در قراردادهای حمل و نقل دریایی پرداخته و راهکارهای مناسب برای کاهش این ریسک‌ها را ارائه داده است. یکی از بخش‌های اصلی مقاله، تحلیل الزامات و راهکارهای حقوقی مدیریت ریسک است که شامل شناسایی دقیق ریسک‌ها، ارزیابی تأثیرات آن‌ها، و اجرای استراتژی‌های مؤثر برای کنترل و تأمین مالی ریسک‌ها می‌شود. همچنین، مقاله به بررسی مکانیسم‌های تخصیص ریسک مانند شروط عدم مسئولیت، محدودکننده، مصونیت، وجه‌التزام، و بیمه پرداخته و تأثیرات این مکانیسم‌ها بر مدیریت ریسک را تحلیل کرده است. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که برای مدیریت مؤثر ریسک در قراردادهای حمل و نقل دریایی، نیاز به یک رویکرد جامع و سیستماتیک وجود دارد. این رویکرد باید شامل شناسایی دقیق ریسک‌ها، ارزیابی صحیح تأثیرات آن‌ها، و اجرای استراتژی‌های مناسب برای کنترل و تأمین مالی ریسک‌ها باشد. مقاله تأکید می‌کند که تعامل و تبادل اطلاعات صحیح میان طرفین قرارداد و تعیین شروط واضح و غیر مبهم، از عوامل کلیدی در کاهش ریسک‌ها و جلوگیری از بروز اختلافات است. در نهایت، پیشنهاد می‌شود که می توان با بهره‌گیری از روش‌های علمی و عملی ارائه‌شده، فرآیندهای مدیریت ریسک را بهبود بخشید و به کاهش خسارات مالی و حقوقی کمک کرد.
.jpg)
