در این تحقیق که در فروردین 88 انجام شده است به بررسی میزان آمین‌های بیوژن پوترسین، کدورین وهیستامین ماهی گیدر(Thunnus albacares) و رابطه‌ی آن‌ها با بارمیکروبی حاصل از دو روش نگهداری در یخ و انجماد پرداخته شده است. پس از کشت میکروبی قطعه‌ای از عضله‌های 15 نمونه ماهی گیدر، عصاره‌ای را استخراج کرده و مورد آنالیز شیمیایی قرار دادیم. بیشترین تعداد نمونه‌های ردیابی شده برای آمین‌ها به‌ترتیب برای پوترسین، کدورین و سپس هیستامین بوده است. با نگهداری ماهیان در یخ، مشاهده گردید که آمین پوترسین به‌عنوان عمده‌ترین آمین تشکیل شده در این شرایط نگهداری بوده است. با افزایش بار باکتریایی، میزان تولید آمین‌های پوترسین، کدورین و هیستامین افزایش می‌یابد و این دو عامل یعنی بار باکتریایی و تولید آمین‌ها با یکدیگر رابطه‌ی تنگاتنگ و مستقیمی دارند. با افزایش بار باکتریایی، مقدار پوترسین در عضله نگهداری شده در یخ افزایش یافته و از رابطه‌ی خطی مثبت، بالا (97/0= r) و معنی داری(05/0P<) برخوردار است. طی نگهداری در یخ و انجماد، بیشترین مقدار آمین پوترسین مربوط به نمونه‌ای بوده است که بیشترین بار باکتریایی را داشته است. با افزایش بار باکتریایی، مقدار کادورین در عضله نگهداری شده در یخ افزایش یافته و از رابطه‌ی خطی، مثبت، بالا (94/0 = r) و معنی‌داری (05/0P<) برخوردار است. همین‌طور با افزایش بار باکتریایی، مقدار هیستامین در عضله نگهداری شده در یخ افزایش یافته و از رابطه‌ی نمایی، مثبت، بالا (99/0 = r) و معنی‌داری (05/0P<) برخوردار است. به همین صورت با افزایش بار باکتریایی، مقدار پوترسین و کاداورین در عضله‌ی نگهداری شده به‌حالت انجماد افزایش یافته و از رابطه‌ی نمایی مثبت، بالا (98/0 = r) و (96/0= r) و معنی‌داری (05/0P<) به‌ترتیب برخوردار است. تولید آمین هیستامین در حالت یخ و انجماد بسته به تولید آمین پوترسین و کاداورین است و با افزایش تولید پوترسین و کاداورین، میزان تولید آمین هیستامین نیز افزایش می‌یابد. در حالت انجماد، آمین هیستامین ردیابی نشد، زیرا باکتری‌های موجود در نمونه‌های منجمد سایکروفیل‌اند و قادر به تولید آمین هیستامین نیستند.