پیشینه و اهداف:پردازش سیگنال مغناطیسی غیر فعال ارسالی توسط شناورهای متحرک سطحی و زیر سطحی یکی از به روز ترین و موثرترین روشهای سنجش از دور جهت تشخیص وجود این شناورها میباشد.میدان مغناطیسی زمین، رسانایی الکتریکی آب دریا و قانون القای الکترومغناطیسی در اثر حرکت یک رسانا درون میدان مغناطیسی، سه مولفه هستند که توانایی آشکارسازی حرکت شناور در دریا را به ما میدهند. حرکت شناور در آب دریا که یک رسانای الکتریکی است، باعث ایجاد تغییراتی در الگوی میدان مغناطیسی زمین میگردد که به ناهنجاری ژئومغناطیسی معروفند و آشکارسازی این ناهنجاری منجر به آشکارش شناور متحرک میشود. روش‌ها:در این مقاله یک مدل ریاضی جهت بررسی تغییرات این نوع الگوی مغناطیسی در آب‌های با عمق محدود ارائه میشود که رابطه این ناهنجاری با پارامترهای محیطی و شکل هندسی جسم شناور را بیان می‌کند. آشکارسازی زیردریایی به روش تک سنسوری ثابت، معرفی شده و مزایای آن نسبت بهتکنیک آشکارسازی هوابرد برشمرده میشود.. یافته‌ها:مقدار حداقل فرکانس نمونه برداری سنسور ارائه میشود و از آنجا که جهت آشکارسازی زیردریایی ها از فواصل بیشتر، دریافت بیشترین میزان ناهنجاری مغناطیسی لازم است، نشان داده میشود که همیشه یک عمق بهینه وجود دارد که با قرار دادن حسگر مغناطیسی در آن عمق، بیشترین میزان دامنه ناهنجاری مغناطیسیقابل دریافت است نتیجه‌گیری: آنالیز عددی برای یک زیردریایی نشان میدهد که این عمق بهینه با افزایش سرعت زیردریایی ، افزایش می یابد و برای سرعت های کمتر از 10 متر بر ثانیه، این عمق بهینه کمتر از 6 متر بوده و به عمق دریا وابسته نمیباشد.
