پیشینه و مبانی نظری پژوهش: آبسنگ‌های مرجانی یکی از جذاب‌‌‌ترین اکوسیستم‌های جهان هستند. این آبسنگ‌ها بخش‌های وسیعی از جهان را در مناطق گرمسیری در برگرفته‌اند. آبسنگ‌های مرجانی در آب‌های ایران در خلیج‌فارس تا حد زیادی محدود به جزایر است. بسیاری از عوامل از جمله فعالیت‌های طبیعی و انسانی موجب ایجاد استرس در اجتماعات مرجانی می‌شوند که بر گسترش آبسنگ‌ها تأثیر می‌گذارد. رویدادهای سفیدشدن مرجان‌ها به سبب افزایش دمای هوا از نظر فراوانی و شدت در سراسر جهان در حال افزایش است.پدیده سفیدشدن به عنوان یک تهدید عمده برای آبسنگ‌های مرجانی در سراسر جهان در نظر گرفته می‌شود؛ به ویژه به دلیل این که رویدادهای سفید شدن در مقیاس بزرگ به گرم شدن کره زمین مرتبط بوده است.شدیدترینرویدادهای جهانی سفیدشدن مرجان‌ها که در سراسر جهان گزارش شده، در سه دهه گذشته رخ داده است. خلیج‌فارس گرم‌ترین دریای مرجانی جهان محسوب می‌شود. شرایط دمایی مربوط به سفیدشدن مرجان در خلیج‌فارس بیشتر از هر منطقه دیگری در جهان است. از این رو، آبسنگ‌های مرجانی در خلیج فارس نیز در برابر ناهنجاری‌های دمایی و اثرات بلندمدت آنها آسیب‌پذیر هستند. دمای سطح دریا (SST) یکی از مهم‌ترین عوامل فیزیکی است که حیات اجتماعات آبسنگ‌های مرجانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در سال‌های اخیر، سفیدن شدن مرجان‌ها به سبب گرمایش جهانی و افزایش دمای سطح آب (SST) در خلیج فارس منجر به مرگ و میر بسیاری در اجتماعات مرجانی این گستره آبی شده است. بدین ترتیب، در این پژوهش به واکاوی رخدادهای سفیدشدگی اجتماعات مرجانی و تهدیدات ناشی از آن در جزیره کیش پرداخته شده است. منطقه مورد مطالعه شامل صخره‌های مرجانی در آب‌های پیرامونی جزیره کیش در خلیج فارس و بررسی اثرات تنش‌های وارده است. روش‌شناسی: در این پژوهش، داده‌های دمای سطح دریا(SST)به صورت روزانه از (1982 تا 2017) با تفکیک مکانی 1×1 درجه قوسیمورد بررسی قرار گرفته است. سپس، مقادیر شاخص درجه گرمای هفتگی (DHW) برای ارزیابی اثر تجمعی استرس گرما بر اساس داده‌های SST محاسبه و برآورد گردید. این شاخص شدت آستانه سفیدشدگی بر اساس یک بازه بلندمدت را برای هر مکان نشان می‌دهد.در ادامه، به منظور بررسی روند تغییرات دمای سطح دریا از آزمون ناپارامتری من- کندال بهره گرفته شده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشینه دمای سطح دریا مربوط به 11 اگوست 2017 برابر با 17/35 درجه سانتی‌گراد میباشد. واکاوی روند تغییرات دمای سطح دریا با آزمون ناپارامتری من- کندال نیز نشانگر روند افزایشی دمای سطح دریا به ویژه از سال 1998 به بعد است. آستانه شاخص DHW در منطقه مورد بررسی نیز برابر با 3/5 میباشد که به منزله هشداری برای سفیدشدگی اجتماعات مرجانی جزیره کیش است. نتایج نشان‌دهنده توانایی شاخص DHW برای پیشبینی رویدادهای سفیدشدگی در جوامع صخره‌های مرجانی جزیره کیش میباشد و می‌تواند ابزاری کارآمد در مدیریت این اکوسیستم باشد. نتیجه‌گیری: نتایج واکاوی حرارتی حاصل نشان داد که بین رویدادهای ثبت شده سفیدشدگی در سال‌های مختلف و سال‌های وقوع النینو هم‌پوشانی وجود دارد. از این رو، این تحلیل‌ها و نتایج کمک می‌کند تا در سال‌هایی که گزارش‌های وقوع سفیدشدگی وجود ندارد و یا اطلاعات به درستی ثبت نشده است؛ با استفاده از این هم‌پوشانی این فقدان اطلاعات را بازسازی نمود.
